خودنمایی اقسامی دارد:
گاهی خودنمایی با نمایش تواناییهاست گاهی با داراییها،
گاهی جسمی است گاهی روحی
گاهی با مادیات است گاهی با معنویات
ولی خودنمایی در هر صورت خوب نیست و گاهی خیلی هم بد است.
معمولا خودنمایی ناشی از نوعی کمبود است، کمبودی که نمیبایست با خودنمایی برطرف بشود. .
اگر از عالم خودنمایی بیرون بیاییم، وارد عالم خلوص خواهیم شد. در آن عالم تمام شوق و ذوق ما این خواهد بود که محبوب خود را به دیگران نشان دهیم، نه خود را.
خوبانی که میخواستند محبوب را معرفی کنند و ناخواسته خودشان هم شناخته شدند، از این مطلب رنجورند و به دلیل این رنج، اجر مضاعف هم میبرند.
استاد پناهیان
- ۰ نظر
- ۰۷ اسفند ۹۶ ، ۱۹:۵۱