گوش کن، با تو سخن میگویم
زندگی در نگهم گلزاریست
و تو با قامت چون نیلوفر
شاخه پر گل این گلزاری
نشانم می دهد چادر حیا را
شرف را عصمت جانان ما را
چنان زیبا نموده روی او را
نمی بینی برویش جز صفا را
تو داری مقنعه ای ماه رعنا
بود زیباتر از تاج زلیخا
حیا را او به رخسارت نشانده
صفای دیگری را کرده بر پا